Protestants Perspectief
Reflecties van scriba en preses bij actualiteiten in kerk & samenleving.
De Verenigde Naties heeft 18 december uitgeroepen tot Internationale Migrantendag. Voor scriba René de Reuver aanleiding om zijn verhaal over een ongemakkelijke persoonlijke ontmoeting te delen.
De Verenigde Naties heeft 18 december uitgeroepen tot Internationale Migrantendag. Voor scriba René de Reuver aanleiding om zijn verhaal over een ongemakkelijke persoonlijke ontmoeting te delen.
'Mag ik het u voorlezen?’ Met verwachtingsvolle ogen keek ze me aan. Het had even geduurd voordat ze me het durfde te vragen. Pas na zo’n tien minuten was het ijs gebroken. Eerst ging het gesprek over de gebruikelijk dingen: over wie ik ben, wat ik doe in de kerk, waar de mevrouw vandaan komt, of ze alleen is, hoe lang ze al in dit azc verblijft, enz.
De mevrouw bleek een zeer ontwikkelde vrouw te zijn. Jaren geleden was ze met haar dochter uit haar land gevlucht, omdat haar geboortegrond haar te heet onder haar voeten werd. Ze had zich te kritisch opgesteld tegenover de regering. Niet met wapens, maar met taal. Te veel mensen lazen, herkenden en bewonderden haar kritische gedichten. Ondanks haar inmiddels jarenlange verblijf in diverse azc’s had zij nog steeds geen verblijfsvergunning. Volgens onze overheid komt ze uit een veilig land …
Met ingehouden trots - ‘fier’ volgens onze Zuiderburen - las ze mij een van haar gedichten voor. Prachtig verwoordde ze de schoonheid van haar vaderland. Het gedicht verrijkte ze met een droom over vrijheid voor mannen én vrouwen, voor geloof-naar-keuze; kortom van geestelijke en maatschappelijke vrijheid.
‘Dank, dat u wilde luisteren. Zal ik u het gedicht mailen? Het is alleen in het Engels. In het Nederlands kan ik mijn gedichten nog niet zo goed schrijven.’ De ontmoeting met deze vrouw in het azc, direct om de hoek van het dienstencentrum, zal ik niet snel vergeten. Niet alleen vanwege de kracht die deze vrouw uitstraalde, maar ook vanwege de oprechte dank dat ik naar haar wilde luisteren en geïnteresseerd was in haar gedicht. Waarom bedankte ze mij daar zo expliciet voor? Zou het zijn omdat er niet zoveel oren zijn die het verhaal van een migrant willen horen?
Door de Verenigde Naties is 18 december uitgeroepen tot Internationale Migrantendag. Let op: niet van ‘migratie’, maar van de ‘migranten’! Het gaat immers niet om een anonieme zaak, maar om mensen die migreren. En dat doen er velen. Een groot deel van de studenten aan universiteiten komt uit het buitenland. Een aantal jaren wonen zij als migrant in ons midden. Kort geleden bezocht ik de campus van DSM. Een fascinerende werk- en ontmoetingsruimte voor technici, wetenschappers en studenten waarvan velen uit het buitenland. Zelfs de aanduidingen in het gebouw waren in het Engels. Zonder deze economische migranten zou onze technologische ontwikkeling minder snel gaan.
Nu ging en gaat het niet alle migranten goed in ons land. Op 18 december 1990 sloot de VN de internationale conventie voor de bescherming van de rechten van arbeidsmigranten met hun gezinnen. In die jaren waren gastarbeiders goed voor het zware werk. De VN kwam op voor de bijbelse waarheid dat elke arbeider zijn loon waardig is.
De achttiende december is later door de VN uitgeroepen tot dag van de migranten, met als doel een streep te zetten onder de rechten, vrijheid en bijdrage van migranten. Zeker zij die het niet vanzelfsprekend redden hebben recht op bescherming en op gehoor.
Het ongemakkelijke gevoel bij het uitvoerige ‘dank u wel’ van de vrouw in het azc hoop ik niet kwijt te raken. Onbewust deed zij een appel op mij om haar naaste te zijn. Gewoon door haar verhaal te horen. We werden er samen meer mens door.
