Hoe moet je verder als je als predikant losgemaakt wordt van je gemeente? De dienstenorganisatie ondersteunt predikanten in zo’n situatie.
Hoe verder?
Af en toe lees je ergens een bericht dat een predikant is losgemaakt van zijn of haar gemeente. Wat dat voor zowel de gemeente als de predikant betekent, lees je niet. Maar dat het een ingrijpende ervaring is, ook voor haar of zijn eventuele gezin, staat vast. Hoe verder?
Re-integratie predikant
Losmaking van je gemeente is een situatie van onvrijwillig werkloos worden van een predikant. Een losgemaakte predikant kan een wachtgelduitkering aanvragen. “Op dat moment gaat ook een begeleidingstraject van start”, zegt Elisabeth van As, re-integratieconsulent van de dienstenorganisatie. “Uitgangspunt daarbij is altijd: wat heeft de predikant nodig om opnieuw een werkkring te vinden, binnen of buiten de kerk?”
Lees ook:
Maatwerk
Het begeleidingstraject hangt samen met het aanvragen van een wachtgelduitkering door de predikant. Er zijn verschillende redenen om deze uitkering aan te vragen, vertelt Elisabeth. “De meest voorkomende is losmaking van de gemeente wegens spanningen. Maar ook bijvoorbeeld arbeidsongeschiktheid, een insolvabele gemeente of een tuchtmaatregel kunnen redenen zijn.” Allemaal andere situaties dus, maar wel allemaal situaties die veel emoties op kunnen roepen. “Er is vaak sprake van pijn, verdriet en boosheid. In de begeleiding die ik de predikanten bied probeer ik aan te sluiten bij hun persoon en vragen. Maatwerk dus.”
Advies en hulp
Het traject begint met een intakegesprek. “Daarin bekijken we samen wat nodig is om te re-integreren en in hoeverre ik dat kan bieden, zoals loopbaanadvies en een sollicitatietraining, waarin de vraag wat je in een gesprek vertelt over je losmaking een centrale plek heeft. Jaarlijks organiseer ik de zogenaamde hersteltraining die handvatten biedt bij verlieservaringen. Maar ik zie ook vaak dat andere hulp nodig is in de vorm van coaching of soms specifieke hulp. Dan zoek ik uit waar de predikant die hulp kan krijgen.”
Afspraken maken
Naast de adviserende kant heeft Elisabeth een handhavende rol. “Ik maak afspraken met de predikant die erop gericht zijn weer aan het werk te gaan. Predikanten rapporteren mij maandelijks welke acties zij daartoe hebben ondernomen. Vaak heel concreet in de vorm van netwerkcontacten, een preekbeurt ergens, een hulpdienst, of soms een ambulant predikantschap.”
Inzicht
Met enige regelmaat stuurt Elisabeth predikanten naar een loopbaanassessment. “Daar wordt een soort ‘foto’ van iemand gemaakt. Deze geeft inzicht in wat bij iemand zou passen qua werk én wat zou helpen in het functioneren. Dat wordt goed ontvangen. De predikanten vinden het heel prettig om inzicht te krijgen in waarom ze handelen zoals ze handelen, en in wat bij hen past. Mij geeft het ook weer handvatten voor het vervolg van het traject. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de predikant weer uit het wachtgeld komt en op een passende plek aan het werk kan.”
Passende oplossing
Zolang er sprake is van een wachtgelduitkering is Elisabeth er voor de predikant. “Pas als de uitkering stopt, stopt ook mijn bemoeienis. Veel predikanten met wachtgeld vinden werk. Je ziet de laatste tijd dat het ambulant predikantschap een mogelijkheid voor hen is om te re-integeren. Dat is mooi om te zien.”
Compliment
Over het algemeen geven de predikanten aan blij te zijn met Elisabeth een aanspreekpunt te hebben in de kerk. “Maar ik moet wel moeite doen om hun vertrouwen te winnen. In het begin zijn ze nog weleens argwanend. Ik ben natuurlijk iemand namens de kerk, en daar zijn ze soms vreselijk door teleurgesteld of zelfs beschadigd. Maar gaandeweg het traject verandert dat doorgaans en geven predikanten aan dat ze zich gezien en gehoord voelen. Dat vind ik een mooi compliment.”
Lees hier meer over de wachtgelduitkering.
Op de foto: Elizabeth van As
