Ds. Wolter Stijf (1961) ervaart zijn roeping als gaan naar de plek die God hem wijst, in dezelfde beweging als Abraham. “Je hoeft niet zelf ‘in control’ te zijn, God zorgt voor je. Gaandeweg zie je pas waar Hij je hebben wil.”
- eerst werkzaam in agrarische context. Daarna begonnen als predikant in Meeuwen en Hagoort, later aangevuld met een predikantsplek in Den Bosch en pionier bij IZB-pioniersplek Crux in Rosmalen
- opleiding aan de hogere landbouwschool in Dronten, later studie theologie in Utrecht
- voelt zich verwant aan de hervormde stroming en de Gereformeerde Bond binnen de kerk
Wat heb je nodig om met vrucht en vreugde te werken en hoe zorg je ervoor dat je niet opbrandt?
“Via literatuur blijf ik op de hoogte van wat er in de cultuur gaande is. Dat is erg belangrijk als predikant, want elke context heeft een eigen dynamiek. In de dorpskerk is een ander taalveld nodig dan in de pioniersplek. Dat is het mooie aan verschillende werkplekken, het houdt je scherp en nodigt uit om steeds weer te schakelen.”
Wat doe je het liefst van je kerkenwerk?
“Steeds weer de juiste aansluiting zoeken met de gemeente. Communicatie is voor mij de rode lijn in mijn werk. Als prediker leg je de Schrift uit, maar ben je ook bezig - met hulp van de Geest - om zo dicht mogelijk bij het hart van mensen te komen.”
Met wie zou je graag een keer aan tafel zitten?
“Ik zou wel van gedachten willen wisselen met de apostel Paulus over zijn brieven aan de gemeenten. Je bent allemaal kind van je eigen tijd. Ik zou hem willen vragen of ik zijn brieven zo uitleg zoals hij dat heeft bedoeld, geleid door de Heilige Geest.”
Hoe zie je de rol van de kerk in de samenleving en jouw rol daarin?
“Voor de kerk en voor mij als voorganger geldt: je moet zijn waar je mogelijk iets kunt betekenen en weten wat er in de samenleving speelt. Op het ene moment troost je iemand, en even later moet je een kritisch geluid laten horen. In de dorpskerk ben ik de dominee, in de pioniersplek moet je meer zoeken om je aanwezigheid helder te krijgen. Pionieren is vaak ook kleuren buiten de gangbare lijnen. Ik sta er met mijn laarzen in de modder, het bevestigt steeds weer mijn afhankelijkheid van Gods Geest.”
Welk boek, welke serie, film of welke podcast raad je je collega’s aan?
“Ik heb ‘Dialoog, dans en duel’ op mijn bureau liggen, een nieuw boek van Kees van Ekris over hoe je de boodschap van de Bijbel kunt vertalen naar de werkelijkheid van mensen in deze tijd. Dat vind ik voor mezelf een continue zoektocht, want het verhaal van God geeft vaak verbinding maar soms ook kortsluiting met het verhaal van mensen.”
Is er een bijbeltekst die al een leven met je meegaat?
“Openbaring 7 vers 14 is een tekst die me altijd bemoedigt. ‘Deze zijn het die uit de grote verdrukking komen; en zij hebben hun gewaden gewassen en ze hebben hun gewaden wit gemaakt in het bloed van het Lam.” Er is zoveel gaande in de wereld aan ziekte, oorlog en kwetsbaarheid. Door deze tekst mag je weten dat er hoop en perspectief is. Vroeg of laat komen Gods kinderen een keer thuis bij God de Vader.”
Wat hoop je voor de toekomst van de kerk?
“Straks zal er een grote menigte zijn die niemand tellen kan. Het wordt dus alleen maar beter, groter, we gaan ergens heen! En ja, we leven midden in een wereld waar de secularisatie om zich heen grijpt. Maar ik houd me vast aan de belofte van God. Hij laat niet los wat Zijn hand begon. Als wij denken 'ik hou mijn hart vast', zegt God: 'Houd mijn Woord maar vast'.”
Lees ook de vorige aflevering in deze serie:
