Hij hoopt dat de kerk blijft kiezen voor de mens en de menselijke maat. Martin ter Veen (1958) heeft daar in zijn werk als geestelijk verzorger bij ‘s Heeren Loo een antenne voor ontwikkeld. “De samenleving zou meer rekening met hen moeten houden.”
- 46 jaar lang werkzaam bij ’s Heeren Loo, organisatie voor mensen met een verstandelijke beperking, waar hij in het kader van de Z-opleiding begon in de zorg, vervolgens werkte op de arbeidsafdeling, daarna ondersteunend werkte op de afdeling pastoraat en via hbo-theologie (Godsdienst-Pastoraal Werk) geestelijk verzorger werd
Hoe ervaar je je roeping?
“Dat vind ik een lastige. Predikanten zijn geroepen, maar hoe zit het met iemand in het verzekeringswezen of bij een bank? Ik ben in mijn werk gegroeid, door omstandigheden. Ik kan niet zeggen dat ik, toen ik besloot om geestelijk verzorger te willen worden, geroepen ben. Ik zou eerder van de werking van Gods Geest willen spreken.”
Wat heb je nodig om met vrucht en vreugde te werken?
“Ik vind het heel prettig als ik fijne collega’s om me heen heb, dat maakt het werk een stuk aangenamer. Ook de vrijwilligers met wie ik door de jaren heen heb mogen werken waren heel ondersteunend. En verder gaat het mij vooral om de mensen in de instelling. Ik heb ze in mijn hart gesloten. Het zijn bijzondere mensen! De samenleving zou meer rekening met hen moeten houden. Hun integratieproces zou ik grotendeels als mislukt willen beschouwen.”
Hoe zorg je ervoor dat je niet opbrandt?
“Naast mijn werk loop ik hard, lees ik veel, klus ik veel. Er is meer in het leven dan werken.”
Welk onderdeel van je werk doe je het liefst?
“Uiteindelijk het alledaagse contact met mensen met een verstandelijke handicap. Bijvoorbeeld in vieringen, die vind ik geweldig om te doen. Als je een vraag stelt, komt er bijna altijd een antwoord. Ik geniet enorm van die spontaniteit. Als iets niet klopt, krijg je het ook te horen. Ik was eens vergeten om mijn stola om te doen. Dan wordt er geroepen: ‘Martin, je hebt geen stola om!’ Ook de verkeerde kleur stola wordt opgemerkt. De gesprekken met deze mensen zijn fantastisch. Ik heb altijd dicht bij mijn werk gewoond en kom op de fiets. Op het terrein kom ik de bewoners al tegen, dus de eerste contacten zijn er al voordat ik mijn fiets heb weggezet.”
Welke scholing heb je voor het laatst gevolgd?
“De zogenaamde holi-cursus die de bevoegdheid geeft om naast mijn preekconsent doop en avondmaal te kunnen bedienen. Het avondmaal heb ik inmiddels heel wat keren mogen bedienen. Heel mooi is dat ik aan het eind van mijn loopbaan nog een kindje heb mogen dopen.”
Zie je in je werk dat Gods Geest aan het werk is?
“Als ik zie hoe bevlogen mensen met een verstandelijke handicap kunnen zijn over Jezus als hun herder, dan is dat meer dan een opgezegd versje. Of de bewoner die belijdenis deed en daarbij uitsprak wat hij gelooft, dat was zo mooi! Daar is Gods Geest bij, de ruach van het begin is nog steeds aanwezig."
Welk boek, welke film of podcast raad je collega’s aan?
“Ik ben een fan van mensen die hun roots hebben in de Amsterdamse School, zoals Carel en Nico ter Linden, en Karel Eykman. Laatst heb ik bij een viering in ‘s Heeren Loo en bij een viering bij het kerkasiel in Kampen teksten van Eykman gebruikt. Ik ben weg van zijn boeken, die verdienen een groot publiek.”
Welke bijbeltekst gaat met je mee?
“Mogen het er twee zijn? Op 9 november neem ik afscheid, ik ga met pensioen. Er komen dan twee teksten aan de orde. De roeping van Abraham in Genesis 12. ‘Er is meer tussen hemel en aarde dan de afgoderij die ik zie’, zegt Abraham daar. Ik beschouw de reis van Abraham een beetje als symbool voor mijn eigen leven. De liefde houdt ons gaande. En dan komen we uit bij 1 Korintiërs 13:13, de tweede bijbeltekst. Daar ga ik het over hebben tijdens mijn afscheidsdienst. En daar komt ook Karel Eykman weer bij kijken."
Wat hoop je voor de toekomst van de kerk?
“Dat het een vindplaats mag blijven van saamhorigheid, bevlogenheid, omzien naar elkaar, een vluchtheuvel voor velen. En dat ze blijft kiezen voor de mens en voor de menselijke maat.”
