Een kerngemeente is een lichtere vorm van kerk-zijn. Concreet is deze vorm ontstaan vanwege verzoeken van pioniersplekken die zelfstandig willen worden (pioniersplekken zijn altijd verbonden aan een gemeente). In een eerdere synodevergadering is besloten dat er ruimte is voor nieuwe vormen van kerk-zijn die in de loop der jaren ‘volwassen’ zijn geworden.
Als vervolg daarop is een werkgroep aan de slag gegaan om beleidskaders voor deze zogenaamde kerngemeenten op te stellen. Dat beleidskader lag nu ter tafel. De generale synode heeft unaniem besloten dat het beleidskader - met inachtneming van de ter vergadering aanvaarde amendementen en door het moderamen gedane toezeggingen - te aanvaarden.
Daarnaast draagt het moderamen de dienstenorganisatie op om kerkplekken te begeleiden die kerngemeente willen worden. Na vijf jaar wordt deze situatie geëvalueerd.
Wat zijn kerngemeenten?
In het geval van pioniersplekken die zelfstandig worden, wordt de pionier ouderling. Daarmee mag hij/zij de ambtelijke werkzaamheden uitvoeren die normaal gesproken een predikant vervuld. Het is een hulpconstructie waartoe de generale synode in juni 2019 heeft besloten.
Daarnaast is in de juni-vergadering besloten dat een kerngemeente tenminste tien doop- of belijdende leden moet tellen en dat minimaal een ouderling, diaken en een ouderling-kerkrentmeester de kernraad vormen. Ter vergelijking: een ‘normale’ gemeente heeft minimaal zeven leden in de kerkenraad.
Veel vragen
Hoewel het besproken beleidskader een voortzetting is van eerdere besluiten, hebben synodeleden een groot aantal vragen en opmerkingen over hoe kerngemeenten precies gaan functioneren en wat de samenhang is met ‘gewone’ gemeenten en pioniersplekken.
Zo is ds. Wöhle (adviseur Evangelische-Lutherse Synode) bezorgd dat er een ‘uitgeklede vorm van kerk-zijn’ wordt gecreëerd waar niet goed over is nagedacht en waar men na vijf jaar zo aan gewend is dat het niet meer teruggedraaid kan worden.
Daarnaast is een aantal synodeleden bang dat kerngemeenten losgezongen raken van het geheel van de kerk. Ook zijn er vragen over de bevoegdheid van voorgangers, zeker ook omdat het gesprek over de ambtsvisie nog gevoerd moet worden (in 2020).
Ouderling Anna Verbeek (classis Noord-Holland): “Het beleidskader zoals dat nu ter tafel ligt, vraagt in zijn geheel om nog wat nadere uitwerking. Wat houdt precies de begeleiding van de dienstenorganisatie in? Hoe is de verbinding met omringende gemeenten? Vooral dat laatste punt wil ik benadrukken: het belang van onderlinge verbinding."
Ruimte voor de geest
Ds. René de Reuver, scriba generale synode, reageert ferm op alle vragen die synodeleden stellen. “We hebben in eerdere vergadering uitgesproken dat we in nieuwe vormen van kerk-zijn de werking van de Geest zien en dat we hier ruimte voor willen geven. Waar we nu over spreken is staand beleid waarvan we hebben afgesproken dat we dat de komende vijf jaar voortzetten. Ook hebben we afgesproken dat we tussentijds gaan praten over de ambtsvisie. Dit is het kader waarin we staan. We wijken niet af, maar we zetten die lijn voort. Opdat deze kerngemeenten zich kunnen ontwikkelen, gaan we dit niet blokkeren. Tegelijkertijd gaan we dit goed regelen.”
Fotograaf: Jan van de Lagemaat
