Protestants Perspectief
Reflecties van de scriba van de generale synode bij actualiteiten in kerk & samenleving.
18 november 2022 - Juist de begrenzing van de tijd maakt onze levensdagen en -jaren zo kostbaar, meent scriba René de Reuver. Wij mensen zijn tijdelijk. Maar God is eeuwig, zo vieren we op Eeuwigheidszondag.
De laatste zondag van het kerkelijk jaar heet ook wel Eeuwigheidszondag, of Zondag van de voleinding. De combinatie van de woorden eeuwigheid en voleinding raakt mij. Eeuwigheid kwalificeert de voleinding, het maakt duidelijk wat voleinding betekent.
Voleinding zou je kunnen lezen als een deftig woord voor ‘het zit erop’, ‘de klus is geklaard’.
Nu gaat het in het christelijk geloof volop over het gewone leven van alledag. De Bijbel kwalificeert dit alledaagse leven als schepping. Als geschenk van de Schepper, de bron en bestemming van het leven. Elk leven heeft een begin en een einde. God geeft ons mensen tijd van leven. Juist de begrenzing van de tijd maakt onze levensdagen en -jaren zo kostbaar.
Wij zijn tijdelijk, God is eeuwig
Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar klinken in veel protestantse kerken nog eenmaal de namen van degenen die in het kerkelijk jaar zijn overleden. Zij bepalen ons bij de begrenzing en voltooiing van het leven. Wij mensen zijn tijdelijk, zelfs heel de schepping is tijdelijk. Maar, zo vieren we op deze zondag, het leven eindigt niet bij de dood. Het leven keert terug tot God, de Eeuwige. Wij zijn tijdelijk, God is eeuwig.
Al eeuwenlang viert de kerk op deze Eeuwigheidszondag dat Christus koning is. Koningen komen en gaan, maar Christus’ koningschap verduurt de tijd. Hij regeert, zelfs tot over de grens van de dood.
Daarom:
Zou ik niet van harte zingen
Hem die zozeer mij verblijdt?
Want ik zie in alle dingen
niets dan zijn genegenheid.
Is de hartslag van het leven
niet de liefde van de Heer?
Liefde draagt hen meer en meer,
die in dienst van Hem zich geven.
Alle dingen hebben tijd,
maar Gods liefde eeuwigheid.
(Lied 903 in Liedboek. Zingen en bidden in huis en kerk)
Bestel het boekje 'Voor wie los moet laten'
Bij de laatste zondag van het kerkelijk jaar is een mooi geschenkboekje verschenen. In Voor wie los moet laten, gedachten bij het afscheid geven verschillende auteurs woorden aan gemis, aan rouw, maar ook aan hoop, troost en vertrouwen.
